DOLANIP DURMAK...

                                                                   DOLANIP DURMAK...    

    'Zaman algısı ve huzur' ilişkisini anlamak istiyorum. 
    Bu konuyu kafamda biraz gezdirmem gerek. Bir masaya oturup bir fincan Türk Kahvesi yudumlarken, köpüğü içime çekip, mis gibi kokusu burnumda, sıcak yudum boğazımdan mideme mutlu hislerle inerken, bir an zamanın durduğunu hissettim. Bu tuhaf oldu. Ortalık sessizleşti veya ben yoktum bu dünyada. Zaman yoktu veya durmuştu. Bu benim gerçeğim idi. Zaman'ı biz adlandırdığımıza ve tanımladığımıza göre, olan biten benim adıma doğruydu da.
    Bisikletimle dolanıp durmaya devam edeyim... Aklıma bir şeyler gelir muhakkak!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KENDİME BAKABİLDİĞİM ORANDA ALEMDE HER ŞEY TANIDIK

YAZMA İŞİ

31 Mart 2024 Yerel Seçimleri Ardından